Joost en de vrouwtjes
Wat een anti climax! Eindelijk kwam de aap uit de mouw: Joost Eerdmans heeft een meisjestrauma. Hoe moet ik zijn malle opmerkingen over de ongeschiktheid van het vrouwelijk geslacht voor de functie van rechter anders uitleggen dan als het gevolg van een erotiekloze jeugd? Joost is waarschijnlijk jarenlang als nerd behandeld. Tijdens klasseavonden stond hij bleekjes aan de kant, want geen meisje keek naar die slungel met zijn onmogelijke bril. Ach ja, kinderen zijn hard en ze beseffen niet dat ze door hun hardvochtige gedrag rechtse baasjes kweken, die als ze groot zijn verhaal komen halen.
Joost heeft het Burgercomité tegen Onrecht opgericht. Persoonlijk heb ik het niet zo op burgercomité's. Als ik het woord hoor, zie ik de guillotine voor me en onafzienbare rijen aristocraten en tegenstanders van het regime die onder het toeziend oog van het gepeupel op weg zijn naar het Onverbiddelijke Scheermes. Brrr. Wat zeiden die beulen eigenlijk als het hoofd van de eerste ter dood veroordeelde in de mand viel? "Zo, de kop is er af?"
Joost heeft dus een burgercomité opgericht. Zijn goed recht. Hij presenteerde het comité tijdens een persconferentie waarvoor de pers massaal was uitgelopen. De journalisten dachten namelijk dat Joost bekend zou maken dat hij lijsttrekker wordt voor de PVV in Den Haag. Mooi niet. Dat vind ik dan wel weer geestig, al maak je er onder de media geen vrienden mee. Het burgercomité van Joost Eerdmans heeft belangwekkende ideeën over wat je met moordenaars en verkrachters moet doen. Nee, die moet je niet terechtstellen, want Joost is tegen de doodstraf. Barbaars, vindt hij. In plaats van de doodstraf toe te passen, maakt Joost zijn criminele doelwitten liever het leven onmogelijk. Het komt min of meer op hetzelfde neer, maar met Joosts standpunt kun je je handen in onschuld wassen en je imago als rechtse liberaal loopt ook geen schade op.
Joost en zijn comité vinden dat kindermoordenaars- en verkrachters niet meer behandeld moeten worden, ook al zijn ze zo gek als een deur. Levenslang en daarmee uit. Alsof ze er nu met een boete vanaf komen. Als de nabestaanden dat willen, moeten moordenaars worden gedwongen elke week naar foto's van hun slachtoffers te kijken. Tja, wat zou wie dan ook daarmee opschieten? Misschien geniet zo'n moordenaar wel heimelijk van die foto-uurtjes. En als dat niet zo is, wat worden de nabestaanden er beter van als de moordenaar in zijn cel een traantje wegpinkt?
Waar ik eigenlijk een beetje jaloers op ben (een heel klein beetje hoor) is het onwrikbare geloof dat Joost en zijn burgercomitéleden in hun gelijk hebben. Ze hebben als het ware de wijsheid en de waarheid tegelijkertijd in pacht. Minimumstraffen voor moord (15 jaar) en doodslag (10 jaar). Klaar uit. Hoeft eigenlijk geen rechter aan te pas te komen in die zin dat de goede man nog zoveel verzachtende omstandigheden kan signaleren, maar nooit en te nimmer tot een lagere strafmaat kan komen dan de door het burgercomitë van Joost opgelegde minima. Ik schrijf de goede man, want vrouwen kunnen wat Joost betreft beter geen rechter worden. Ze zijn te 'soft'. Ik dacht onwillekeurig aan Annemarie Jorritsma, Neelie Kroes, Guusje ter Horst, Agnes Kant en hoe heet zij van de VVD in Amsterdam... Ja, Anne Lize van der Stoel. Dat zijn volgens mij bekwame dames, die hun mannetje letterlijk staan en die ik in ieder geval als delinquent liever niet op de stoel van de rechter zou tegenkomen. Mijn voorkeur zou uitgaan naar Gerrit Hiemstra, Harm Edens, Marc Marie Huybregts, Roel van Velzen, Foppe de Haan. Ja Foppe als rechter. Een man die zelfs in de grootste crimineel nog het goede wil zien. "Nou, vooruit jôh, je gaat voor jaren de bak in, maar ik zal er voor zorgen dat je heerlijk kun sporten."
Als je het vanuit het perspectief der vrouwen bekijkt, kun je Joost Eerdmans best vergelijken met conservatieve moslims, die immers net als hij vinden dat vrouwen zich niet met mannenzaken moeten bezighouden. En dan maken zij graag uit wat mannenzaken zijn.
Joost Eerdmans. Hij heeft zijn twenty minutes of fame gehad. Maar als ik hem was, zou ik voorlopig geen persconferenties beleggen. Ik denk dat er geen kip zal komen. Pardon, geen haan.