Youri naar het songfestifarce
Mooi zo, televisiekijkend Nederland heeft massaal gekozen voor het voetbal en tegen het Oost-Eurovisie Songfestifarce. Twee miljoen mensen keken naar Nederland - Oekraïne en zagen dat het op de grasmat nog wel mogelijk is een Oostblokland te verslaan. Slechts 700.000 diehards stemden op Belgrado af. En dan moet je mij er nog aftrekken, want ik deed het alleen om dit stukje te kunnen schrijven.
Nou ja, eerlijk gezegd was ik druk aan het zappen tussen Oranje en het songfestifarce. Ik viel van de ene verbazing in de andere. Die presentatoren in Belgrado... Lieve help, alsof ze hun kijkers als gehoorgestoorde debielen beschouwen. Dat kwetterde en kwaakte dat het een aard had. En dan ook nog in een steenkolen Engels waarvan ze zelf ongetwijfeld dachten dat het vrijwel vloeiend over hun lippen rolde. Dat vond ik trouwens wel geestig: de Verenigde Oost-Europese Culturen (VOC) hebben het songfestifarce geannexeerd zonder in de gaten te hebben dat zij op hun beurt onderdeel zijn geworden van de Amerikaanse hamburgercultuur. De oude vijand, die niet eens mocht meedoen, domineerde de avond. De presentatoren probeerden Amerikaanser dan Amerkaans over te komen, met als hoogtepunt de herhaaldelijk gebezigde kreet: "Hé you guys!" Wat klinkt dat leuk uit de mond van iemand die kort daaroor nog "Koete evenink" heeft gezegd.
Eerlijkheidshalve moeten we bij onze geringe belangstelling voor het songfestifarce wel de afwezigheid van een Nederlandse favoriet meerekenen. Hind had het in de halve finale niet gehaald. Vooral de reden waarom vond ik een eye-opener. Het lag niet aan haar stem, maar aan de saaie danspasjes die ze maakte en de soepjurk die Mart Visser, wereldberoemd couturier op het mediapark in Hilversum, haar had aangemeten.
Mooi, met die wetenschap kunnen we twee dingen doen: 1. subiet stoppen met telkens weer deelnemers af te vaardigen naar dat songfestifarce; 2. leren van onze fouten en eindelijk de juiste artiest(en) naar die circusvoorstelling sturen. Kijk eens naar Rusland, de winnaar in Belgrado. De naam van de zanger wil ik niet eens kennen, want zijn stemgeluid deed er helemaal niet toe. Dus noem hem voor mijn part Rinus Roebel of Wouter Wodka, whatever. Het ging om de show. Roebel of Wodka dus, inwisselbaar sekssymbool met nauwsluitend overhemd en geilguitige blik in de ogen, omlijst door de Russische Floris Fiedel die een Stradivarius stond te mishandelen en een adhd'er op schaatsen in wie wij de wereldkampioen kunstrijden herkenden. Kijk, zo win je het Eurovisie Songfestifarce.
Dus is mijn voorstel om de Nederlandse act van volgend jaar rond Youri van Gelder op te bouwen. Al flikflakkend, handstandend, spagatend en driedubbele salto's met anderhalve schroef makend, verovert Youri de harten van miljoenen televisiekijkers. In de voorpubliciteit maken we de Russen week met het verhaal dat Youri door zijn ouders naar de beroemde ruimtevaarder Youri Gagarin is genoemd. De eerste twaalf punten hebben we dan al binnen.
Even de mise en scène doornemen. Youri dus midden op het podium. Achter hem een koortje bestaande uit Gerard Joling, Gordon en René Froger. Omdat Youri toch de hele tijd op zijn kop staat, heeft niemand in de gaten dat niet hij, maar Joling de solopartij voor zijn rekening neemt. En als Youri eindelijk op twee benen is geland, treedt Hans Klok in het strijdperk en zien we opeens in plaats van Youri Tatjana Simic uit het niets verschijnen. De hele Balkan gaat en bloc voor de bijl. Twaalf punten van Servië, Montenegro, enfin noem maar op. Appeltje eitje. Nederland wint en wordt buitenlid van het Verbond van Oost-Europese Songfestifarcestaten.
En weet u wat we doen als onze triomf officieel is en we worden uitgenodigd om het winnende liedje nog een keer ten gehore te brengen? Dan laten we Hans Klok Youri en Tatjana wegtoveren om out of the blue Hind op het podium te lanceren. In haar uppie, met saaie danspasjes en een truttig mantelpakje van Mart Visser.