Een theekransje in Almere
Uit het dagboek van een neo-liberaal-christenconservatief-zwaksociaaldemocratisch theekransje in de dankzij een briljante promotiecampagne altoos bruisende poldermetropool Almere: "De permanente dialoog moet bijdragen aan een andere rolverhouding tussen overheid en samenleving. We willen in onze keuzes ten aanzien van beleidsvoornemens, ombuigingen en beleidsimplementaties vooral de eigen verantwoordelijkheid van inwoners, bedrijven en maatschappelijke partners een centrale rol geven. In het bijzonder geldt voor de bezuinigingsopgave dat een herijking van onze rol overwogen wordt." Heremijntijd, het is net of iemand de Van Dale leegschudt en een reeks modewoordjes willekeurig achter elkaar zet. En dan nu de vertaling: Schop die profiteurs in de bijstand aan het werk, wentel de bezuinigingen af op woningcorporaties en ander sociaal-maatschappelijk tuig en zit dit ritje uit onder het motto 'Ieder voor zich en de Heer voor ons allen'.
De PvdA is landelijk wederom gezakt in de peiling. Achttien zetels op de schaal van De Hond. Hoe zou dat nou toch komen? Ik sprak vorige week een sociaal-democratische notabel in Almere, wiens naam ik uit overwegingen van privacy voor mij houd, en die man (ja, het was een man, maar daar zijn er zoveel van) stelde voor een soort Progressief Akkoord in Almere van de grond te brengen. "De haat tegen de PvdA wordt steeds groter," zuchtte hij. Ik kon zien dat het hem aan het hart ging. Hij, een sociaaldemocraat van de wat oudere stempel, zag met lede ogen hoe ook de laatste idealen van zijn partij in de wind van het opportunisme zijn verwaaid.
Het fragment waarmee deze bijdrage begint komt uit de najaarsnota 2011-2015 van het college van Burgemeester en Wethouders van de gemeente Almere. Die nota is de eerste belangrijke vrucht van een coalitie waarin de Partij van de Arbeid de grootste (!) is. Neo-liberale prietpraat, geïnspireerd door voorheen de liberale VVD en ondersteund door het naar Duits CSU-model herschapen CDA. O ja, in Almere telt de coalitie ook nog een zetel van de ChristenUnie, maar dat is vooral omdat die partij oppositie als één van de hoofdzonden beschouwt.
Het kopje boven het fragment luidt 'Van zorgen voor naar zorgen dat'. Dat klinkt nog eens sociaal! We gaan de mensen niet meer pamperen, maar we gaan instrumenten aanreiken waardoor de mensen voor zichzelf kunnen zorgen. Ik vertaal dat kopje even met uw welnemen en dan kom ik op: 'Van sociaal naar a-sociaal'. We gaan de mensen die het niet zelf kunnen zodanig korten dat ze net niet verrekken, want het moet uit de lengte of uit de breedte komen en als je in de buurt van de Balkenendenorm bivakkeert, kies je toch maar het liefst voor de breedte. En je fluit braaf je partijtje mee in het orkest van de opportunisten, die net doen alsof de afgelopen jaren geen noemenswaardig beleid is gevoerd om mensen aan het werk te krijgen of in ieder geval maatschappelijk te reactiveren. Alsof de kaartenbakken niet aanzienlijk zijn geslonken. O ja, het kan altijd beter, maar wie durft te suggereren dat we vóór het Tijdperk van de Rechtste Nederlanden Sinterklaas hebben gespeeld voor profiteurs en non valeurs, verdraait bewust de waarheid. En dat verwacht ik wel van de VVD, vooral ook van het CDA, uiteraard van de PVV, maar niet van de Partij van de Arbeid. In Almere blijkt het tegendeel.
Nu het tragikomische van dit verhaal. Rechts is de mode. De PvdA probeert daar een graantje van mee te pikken door een beetje rechtserig te doen, in Almere aan te schuiven in dat slappe Nederlandse aftreksel van de Tea Party, want dáár zijn de kiezers en vooral dus niet op links. Maar wat denk je: het lukt niet! Waar de echte rechtse rakkers zich handhaven of zelfs in de kiezersgunst stijgen, daalt de PvdA stapje voor stapje naar het niveau van een B-partij.
Om het in klassieke SDAP-termen te formuleren: Langs de ruggen der verdrukten klimmen wij gestaag omlaag.
Arme bijstandsgerechtigden.