Van San tot pannenkoek
Ik voelde me een beetje schuldig. Mijn zoon had sportieve verplichtingen elders, ik keek eens naar de sneeuwvlokken die uit de vroeg ingevallen schemering neerdaalden en aarzelend nam ik het besluit om Ajax - Heracles maar even te laten voor wat het zou worden. Een nulletje of vier, schatte ik in. De jongens zouden mijn zoon en mij niet echt nodig hebben. En het was ook zo'n wedstrijd die als gevolg van commerciële belangen op een belachelijke doordeweekse dag en een al even ridicuul tijdstip zou plaatsvinden. Maar toch, je bent seizoenkaarthouder en als je een keer verzuimt, knaagt het een beetje. Het is net alsof je die andere supporters in de kou laat staan.
Gelukkig heb ik Eredivisie Live. Nu ik toch een slapjanus was, besloot ik er het beste van te maken. Verwarming tandje hoger, biertje er bij, kroepoek voor de lekkere trek... Ocharm, ik had het werkelijk te doen met de bikkels die vanaf onmogelijk ver weg gelegen parkeerplekken een straffe wandeling naar de Amsterdam Arena moesten ondernemen, terwijl een snijdende oostenwind sneeuwkleddervlokken in hun gezicht blies. Je bent toch een watje ook, dacht ik tussen twee slokken Heineken door. Maar ja, de nakende triomf zou voor de trouwe aanhang veel vergoeden.
Enfin, we weten inmiddels hoe het Ajax in eigen huis tegen degradatiekandidaat Heracles (tot Ajax veertien uitnederlagen op rij) is vergaan. Twee nul achter voor rust, pas in de zeventigste minuut de aansluitingstreffer, daarna de gelijkmaker uit een strafschop en in de allerlaatste minuut van de extra tijd door een arbitrale dwaling van de drie punten afgehouden. In De Volkskrant las ik dat die blunder niet veel uitmaakte, omdat Ajax de overwinning niet had verdiend. Een merkwaardige logica. Verdiend of niet verdiend is helemaal niet aan de orde. Er wordt je gewoon een haarzuiver doelpunt door de neus geboord en dat scheelt je twee punten die je later nog wel eens heel hard nodig zou kunnen hebben. Let wel, niet om kampioen van Nederland te worden, maar tweede. Dit met het oog op kwalificatie voor de Champions League.
Want het landskampioenschap was drie dagen voor Ajax - Heracles al verspeeld. Toen zaten mijn zoon en ik bij Ajax - SC Heerenveen. Ook weer zo'n door de commercie op een leuke zaterdagavond om 20.45 uur geplande ontmoeting. Ajax speelde als een diezelfde dag uit huurlingen van het Vreemdelingenlegioen samengestelde ploeg. Het liep voor geen meter en op de overwinning van Heerenveen was dan ook niets af te dingen.
Na dat debâcle riep een ietwat verhitte supporter "Hé Pannenkoek," naar Marco van Basten, die juist de trap wilde afdalen op weg naar de catacomben. Als door een adder gebeten bleef Marco staan. Hij riep ook iets naar de supporter, die terugkaatste dat Ajax zojuist de kansen op de titel had verspeeld. Ik kan u uit eigen tribune-ervaring melden dat de populairiteit van Marco al enige tijd tanende is. Wij seizoenkaarthouders, het klootjesvolk dat zich door Eredvisie Live laat opleggen bij nacht en ontij naar de Arena uit te rukken, snappen zo langzamerhand de opstellingen waarmee Marco ons iedere keer verrast niet meer. Dat zouden wij geen enkel probleem vinden als Ajax onbedreigd op de titel zou afstevenen. Maar nu de kansen op de schaal verkeken zijn, liggen de zaken anders. Zo gaat dat in de voetballerij. De ene dag ben je nog de heilige San Marco en de andere dag roept een teleurgestelde supporter "Pannenkoek".
Ik moest gisteravond even denken aan Johan Cruyff. Hij was de drijvende kracht achter de benoeming van Marco van Basten, maar hij wilde ook de bezem door de jeugdopleiding halen en toen vond hij Van Basten tegenover zich. Van hem hoeft de voormalige San Marco dus ook niet veel meer te verwachten. Bij zijn aanstelling werd Marco op een enorm voetstuk gezet. Maar ja, dat betekent helemaal niets in het betaald voetbal. Resultaten zijn per definitie uiteindelijk altijd de scherprechter.
Zelfs Eredivisie Live kan daar geen invloed op uitoefenen.