Tijdperk Van De Emotie
Bestaat die kredietcrisis nou wel of niet? Als je eendimensionaal denkt, is het antwoord simpel. Ja, natuurlijk bestaat de kredietcrisis. We zitten er toch middenin! Je kunt ook een niveautje dieper gaan en je afvragen of een crisis wel een crisis mag worden genoemd als emotie één van de belangrijkste oorzaken is. Of in ieder geval een katalysator. Emotie is gratis, maar kan vermogens kosten.
Je ziet de invloed van emotie niet alleen op de financiële markten. Wat te denken van voetbal? Bij FC Utrecht zijn vier van de vijf trainers naar huis gestuurd en de vijfde is naar huis gevlucht. Willem van Hanegem is tot maandag niet aanspreekbaar, ofschoon hoofdsponsor, directie en bestuur toch echt voor hem schoon schip hebben gemaakt. De emoties zijn de Kromme nochtans teveel geworden. Prompt worden we geconfronteerd met de emoties van zelfbenoemde voetbalexperts als Johan Derksen, Hugo Borst en vult u zelf maar in. Mensen die met het grootste gemak vandaag ach roepen en morgen wee. Ze strooien met 'feiten' waarbij ze nooit een bron noemen, want hoor en wederhoor is aan hen niet besteed. Ze analyseren er op los met een blik waaruit de leek moet opmaken dat zij, de experts, oneindig veel meer weten dan de eenvoudige zielen die aan de andere kant van de beeldbuis zitten. Die allesweters sabelen Wim van Hanegem genadeloos neer. Ze vinden de Kromme een slappeling. Hij zou juist nu naar voren moeten komen. Maar nee hoor, meneer zit op de driezitsbank. De voetbalcommentatoren hebben uitsluitend oor voor de ontslagen oefenmeesters. In de andere kant van het verhaal zijn ze niet geïnteresseerd. Ik heb de voorzitter en de technisch directeur van FC Utrecht een aantal malen horen zeggen dat de grote schoonmaak pas kwam nadat een aantal gesprekken was gevoerd over de problematische werksfeer in de technische staf. De voetbalmacho's hebben daar geen boodschap aan. Zij hebben hun conclusies al getrokken. Misschien moeten wij, simpele voetballiefhebbers, even wachten tot Willem van Hanegem zelf zijn verhaal vertelt. Daarna kunnen we hem nog altijd in mootjes hakken. Eerst de feiten dan de emotie. Lijkt mij wel een volgorde om eens uit te proberen.
Rond Feyenoord heerst ook een merkwaardige emotie. De ploeg heeft dit seizoen pas één keer gewonnen en wel van de nummer laatst. Verder heeft Feyenoord met behulp van de scheidsrechter thuis gelijkgespeeld tegen Ajax en zelfs de derby tegen de nietige stadgenoot Sparta werd verloren. Je zou dus denken dat de trainer van Feyenoord al bezig is zijn bureau leeg te ruimen, maar nee hoor, zijn positie lijkt welhaast onaantastbaar. Laat ik voorop stellen dat ik Gert Jan Verbeek alle succes van de wereld min Ajax gun, maar ik laat me toch liever niet meeslepen door de emotie van dezelfde voetbalexperts die Wim van Hanegem hebben afgeschreven. Want als ik die lui mag geloven, is Verbeek één van de beste oefenmeesters die Feyenoord ooit heeft gehad. Het schijnt dat Gert Jan een trainingsmethodiek hanteert die zijn weerga niet kent. Zo doordacht, zo afgewogen, zo consequent ook. Het woord briljant is hier op z'n plaats. Het enige dat er aan ontbreekt is voldoende intelligentie bij de spelers, want gezien de resultaten snappen die er niks van. Verbeek blijft niettemin vast geloven in zijn aanpak, dat wordt door de voetbalkenners enorm gewaardeerd. Sterker nog, zij laten er geen twijfel over bestaan dat ook zij de Verbeek-methode bewonderen. Ik vraag mij af of ze soms dagelijks op het trainingsveld van Feyenoord staan, want mij is die methode geheel en al onbekend. Als ik het goed begrepen heb, gaat Gert Jan uit van fysieke fitheid als basis voor succes. Blijft de vraag wat je op het voetbalveld aan spelers hebt die moeiteloos een halve triathlon volbrengen, tien ronden kunnen boksen en met de gewichten spelen alsof ze een zak ganzeveren optillen (rare vergelijking, maar ik weet zo gauw geen betere).
Vreemd dat emotie zo'n grote rol speelt in de actualiteit. Zouden we soms in het Tijdperk Van De Emotie terecht zijn gekomen? Zonder dat we het zelf weten en niet alleen in Nederland, maar wereldwijd? Ik moet opeens denken aan Sarah Palin, die de massa opzweept met haar gespeelde emotie over de terroristenvriendjes van Barack Obama. En aan het rare geëmotioneerde vrouwmens dat tegen John McCain zei dat Obama een... een... "an arab!" is. De senator schrok zit rot, greep de microfoon en distantieerde zich van het vrouwmens. Ook dat was emotie.
Dat de Amerikaanse kiezer tot en met dinsdag vooral zijn verstand moge gebruiken. De emoties komen daarna wel.