De waarheid van Sarah
Wat zal John McCain spijt hebben van die nog geen week geleden zo fantastische stunt met Sarah Palin. De thans 72-jarige presidentskandidaat toverde een beeld-schoon konijn uit zijn hoge hoed. Vierenveertig, geheel en al botoxvrij, de energie van een tiener, meedogenloos ambitieus en zo gehaaid dat ze de bijnaam Sarah Barracuda heeft verworven. De ideale running mate. Inmiddels zou John er wat voor over hebben als hij zonder kleerscheuren bij Sarah weg kon rennen. Een team van Republikeinse scherpslijpers had haar doopceel gelicht. Maar ja, er gaat er wel eens de mist in. Wat een koekenbakkers zeg!
Onthullingen en onthullinkjes stapelden zich de afgelopen dagen op. Klap op de vuurpijl was natuurlijk het nieuws dat de 17-jarige dochter van de door en door conservatieve kandidate voor het vice presidentschap een maandje of vijf zwanger is. O la, la, daar gaat de steun van rechts Amerika. Bristol heet die arme zwangere puber. Ze is zonder mankeren onderdeel gemaakt van een pr-offensief om de schade voor Mate en Running Mate te beperken en waar mogelijk zelfs in een voordeel om te buigen.
Moeder kwam met een adembenemend onwaarachtig perscommuniqué. Mede namens pa liet zij weten dat "onze prachtige dochter Bristol" inderdaad zwanger is. Een huwelijk met de vader is aanstaande. Het eerste wat ik dacht was: Waar komt die naam Bristol vandaan? Bij ons is Bristol een keten van winkels waar je even goedkope als foeilelijke schoenen kunt kopen, maar in de VS zal het wel een stad zijn. Mijn verdorven geest bedacht dat het wicht wellicht een jaartje of achttien geleden in de stad Bristol was verwekt. Net zoals het eerste kind van David Beckham en zijn kruidenvrouwtje naar de plaats delict is genoemd. Waar was dat toch ook weer? Ja! Brooklyn! (Met dank aan Google).
Bristol dus. De aanstaande tienerouders zullen de naam van hun baby ongetwijfeld niet aan de plaats van lust- en liefdeshandeling ontlenen. Niemand noemt zijn kind "Fietsenhok" of "Achterbank". Maar wat een show, wat een onechtheid. Ik denk dat het in werkelijkheid heel anders is gegaan dan Sarah ons op de mouw probeert te spelden. Na een paar maanden zwijgen, trok Bristol de stoute schoenen aan en bekende haar ouders dat ze helaas over de grenzen van het Republikeinse Fatsoen was gegaan. "Mom, dad, I eum, I eum..." Moeder riep ongeduldig: "Come on Bris, I haven't got all day!" Bris: "Well, I am... pregnant."
Hoe zou Sarah Barracuda op die bekentenis hebben gereageerd? Vast niet met omfloerste blik, uitnodigend geopende armen en een stem van ontroering die zei: "O, prachtige dochter, welk een mooi geschenk. Wij kunnen niet wachten tot we opa en oma zijn." Kom op zeg. Het zal eerder iets zijn geweest in de trant van: "Lelijke kleine sl... Ben jij nou helemaal van G... los? Dat je niet wilt deugen is tot daar aan toe, maar je dient met je kleine p...tjes van mijn carrière af te blijven. Okay, welke zakkenwasser is de vader? Zeg maar dat de gouverneur hem nu wil spreken. NU! Over de trouwdatum, de strategie naar buiten en nog wat van die dingen. En zeg hem dat hij vanaf nu een spreekverbod heeft."
"Yes mom." Bris denkt bij zichzelf: Daar kom ik nog genadig van af.
In de Verenigde Staten kan alles. Van een ongewenste tienerzwangerschap wordt een sprookje gemaakt. Sarah Barracuda houdt de speech van haar leven en krijgt de Republikeinse conventie aan haar voeten. Zelfs de meest geharnaste conservatief strijkt met de hand over het hart. En John McCain slaat zijn arm om haar heen alsof ze al jaren tot zijn intiemste vrienden behoort.
Wat is het toch voor land waar zoveel schaamte is en zoveel schaamteloosheid?