Frits uit de kast
Jan Kees de Jager heeft mij getriggerd. Ook al ben ik een veel minder bekend politicus dan hij, toch is het goed dat ook ik open kaart speel. Ik bedoel, straks belt een verslaggever van De Telegraaf mij misschien met de vraag of het klopt dat ik een relatie heb met... Daarom kom ik vandaag uit de kast. Als vollksvertegenwoordiger heb ik immers een voorbeeldfunctie. Nou, vooruit met de geit: Ik ben, eh, eh (pff, het is nog niet zo eenvoudig het woord over mijn lippen te krijgen) nou ja, ik ben heteroseksueel.
Zo, dat is er uit. Laat nu de internethelden maar komen met hun cynische commentaren. Voor mij voelt het als een last die van mijn schouders is gevallen. En ja, ik ben ook best een beetje trots dat ik het heb aangedurfd het taboe op heteroseksualiteit te doorbreken. Natuurlijk, mijn landgenoten roepen om het hardst dat seksuele geaardheid er niet toe doet, maar ondertussen zie je ze er het hunne van denken. Ik ken de blikken die mij op straat worden toegeworpen. Die neutrale gezichtsuitdrukkingen waarachter het vooroordeel schuil gaat. Ja, ja vader, jij loopt daar nou wel zo stoer door de stad, maar het is een publiek geheim dat je een zwak hebt voor de vrouwtjes.
Nu ik uit de kast gekomen ben, kan ik wel onthullen dat ik altijd hetero ben geweest. Ik denk dat ik zo ben geboren. Als kleuter al keek ik met meer plezier naar meisjes dan naar mijn groezelige vriendjes met hun korte broeken en snotpegels uit korstige neusgaten. Och, zo'n kwebbelend dametje in een vrolijk katoenenen jurkje waar frêle beentjes onderuit staken in korte witte sokjes die werden gedragen door lakschoentjes met een riempje er over. Een half bloot enkeltje deed mij huiveren, maar ja, het waren de jaren '50 en op alles rustte een taboe. Dus wat deed je als macho-in-de-dop? Je ging die meisjes plagen. Ik was daar, geloof ik, nogal fanatiek in. De kleuterjuf verbande mij zelfs voor enige tijd naar een leeg klaslokaal om de meisjes tegen mij in bescherming te nemen. Ik betreur mijn wandaden van toen, laat dat geschreven zijn. Wat ik misdeed? Ach, het gewone werk. Vlechten aan elkaar knopen, stoeltje naar achteren trekken net als zo'n meisje wilde gaan zitten, grote houten puzzel omstoten... Enfin, wat ferme jongens in die dagen deden om toch maar vooral te laten zien dat ze niks op hadden met het zwakke geslacht.
Maar ondertussen...
Op de lagere school was het aanvankelijk van hetzelfde laken een pak. Naarmate de jaren verstreken trad er echter een nauwelijks merkbare verandering op die niet exclusief voor mij gold, maar voor de meestje jongens in mijn klas. Meisjes werden meiden en terwijl wij jongens worstelden met het 'slungelgroeistuipensyndroom' bloeiden zij op als ranke boompjes met knoppen die op het punt stonden open te barsten. Sommige knapen speelden daar feilloos op in. Pluimstrijkend veroverden zij de knapste grietjes van de klas. Wat daarbij hielp was de vaardigheid om een muziekinstrument te bespelen. Je hoefde maar twee akkoorden te kunnen aanslaan op een liefst witte gitaar en je had de dametjes als het ware voor het uitzoeken. Ik verkeerde toen nog in de veronderstelling dat je het meisje van je dromen geen blik waardig moest keuren, maar dat je haar aandacht moest trekken met opmerkelijke prestaties in sport en spel. Op de middelbare school kwam ik er pas achter dat het om heel andere dingen ging. Ik herinner mij een handbalwedstrijd in de oude RAI, die werd bijgewoond door een verleidelijke jongedame aan wie ik mijn hart verloren had. Toevallig speelde ik in het beste juniorenteam van Amsterdam, Blauw Wit, maar toen ik na een monsteroverwinning als topscorer met een goaltje of acht van het veld stapte, vroeg mijn aanbedene met een stralende glimlach wie de wedstrijd had gewonnen.
De rest zal ik u besparen. Waar het om gaat is dat de tijd rijp is om het bekrompen verleden van ons af te schudden. Dus zeg ik: Ja, ik ben heteroseksueel. En ik hoop dat ook andere lokale politici in Almere die stap gaan zetten. Zo ken ik een fractieassistent bij de Partij van de Arbeid, die net zo'n blik heeft als Arnon Grunberg, van wie ik vermoed dat ook hij een hetero is. Raymond, kom uit de kast, ben je bewust van het feit dat jij een rolmodel bent voor de jongere generatie. Houd je vriendin, dat lieve kind, niet buiten de schijnwerpers, maar treed vrijmoedig met haar naar voren. Je zult zien dat het merendeel van de mensen je zal accepteren, ook al kost dat hier en daar wat moeite, omdat het nu eenmaal om het doorbreken van een taboe gaat.
Dank je wel Jan Kees de Jager, je hebt de weg vrijgemaakt voor hen die tot nu toe zwegen. En nu maar wachten tot die verslaggever van De Telegraaf mij belt.