Samen naar mijn film
Ik heb een film gemaakt. De titel is Fitness, een ander woord voor Beproeving, zoals menige Nederlander zal beamen. De hoofdpersoon is een man die sterk op Mozart lijkt en die al vijf maanden onafgebroken aan het spinnen is. De hele sportschool is in zijn ban. Hoe is het mogelijk dat hij al die tijd op de fiets kan blijven zitten, ook al neemt hij regelmatig voedsel en drank tot zich? De man is gedreven. Hij heeft een missie, al wil hij daar niet veel meer over loslaten dan dat hij zich zo inspant om op een door hem te bepalen moment een statement af te geven dat zal inslaan als een bom.
De eerste weken vindt de leiding van de sportschool het gespin van Mozart wel vermakelijk, maar naarmate het langer duurt en Mozart steeds verbetener over zijn missie begint te oreren, loopt de waardering van het management terug en tenslotte is de relatie van de sportschooldirectie met Mozart tot onder het nulpunt gedaald. Na twee maanden vraagt de directie wat Mozart nu eigenlijk precies beoogt. Tussen twee happen muesli en een Extrannetje door antwoordt hij: "Ik kan in ieder geval zeggen dat ik een explosie teweeg zal brengen." Daar schrikken de heertjes van, ook al voegt Mozart er aan toe dat het een vreedzame knal zal zijn. Wat zullen de overige klanten van de sportschool wel niet denken? De managers wachten nog een maandje en dan beginnen ze pogingen te doen Mozart met zachte hand van zijn spinfiets te krijgen. Louw loene. Hij trapt stug door. Sterker nog, tegenover de toegestroomde media begint hij de directeuren voor slappe happen uit te maken.
Door de aandacht in de media krijgt de spinnende Mozart landelijke en zelfs internationale bekendheid. Een storm van protest steekt op. Wat, gaat die bokkenpruik een explosie teweeg brengen? In landen waar geen democratie bestaat maar des temeer explosies plaatsvinden, gaan groepen verontwaardigde demonstranten de straat op. Zij eisen dat de sportschooldirectie Mozart verbiedt zijn explosie te laten plaatsvinden. Zoniet, dan zullen ze maatregelen nemen, niet alleen tegen Mozart en de sportschool, maar tegen heel Nederland. Dat betekent dus nog meer demonstraties van uitzinnig krijsende mannen in stoffig hete hoofdsteden waar 99 procent van de bevolking zelfs nog nooit van ons land gehoord heeft, maar waar je blijkbaar wel in iedere supermarkt een Nederlandse driekleur kunt kopen. Demonstrant: "Doet u mij maar twee Nederlandse vlaggen om in brand te steken. Het is voor een demonstratie." Winkelbediende: "U treft het, we hebben een aanbieding: bij twee Deense vlaggen één Nederlandse vlag èn een wegwerpaansteker gratis."
Enfin, de druk van de sportschooldirectie op Mozart wordt steeds groter. Zelfs het kabinet gaat zich er mee bemoeien, want de handelsbelangen komen in het geding en daarvoor moet, zoals bekend, alles wijken. De minister van Buitenlandse Zaken doet een dramatische oproep. Zonder één zachte g roept hij: "Kom van die fiets af!" Mozart repliceert treiterig: "Ga gauw die pot op!"
En dan is het moment suprème daar. Na een half volkoren brood met een liter wortelsap te hebben weggespoeld, stapt Mozart moeizaam van zijn fiets. Na al die maanden spinnen moet hij even wennen aan de vaste vloer, maar dat duurt niet lang. Dan rekt hij de rug, strekt de benen, buigt een weinig voorover, zet zich schrap en laat een enorme scheet. Waarna hij bulderend van het lachen de sportschool verlaat.
De directie kijkt hem met een zure blik na. En niemand die weet of dat nou door de vernedering komt of door de stank van die scheet.