Vechten voor welke vrijheid?
Driehonderd Afghaanse parlementariërs gingen de straat op om te demonstreren tegen De Film van Ome Wilders en de Deunse carteuns. Driehonderd! Het kan er eentje meer of minder zijn geweest, maar het gaat in ieder geval om een ruime meerderheid van het Afghaanse parlement. Sommige demonstranten riepen "Dood aan de vijanden van de islam", las ik in De Volkskrant. Alle betogers eisten dat de regeringen van Nederland en Denemarken respectievelijk de film en de cartoons zouden verbieden. Onze jongens in Afghanistan riskeren dus niet alleen hun leven in de strijd met de taliban, maar nu staan ze ook tegenover de talibobo's. Goeie genade, hoe gek moet het worden voordat we daar aan onze stutten gaan trekken?
Dit zal wel populistisch zijn, of op z'n minst uitermate simpel geredeneerd, maar ik vraag mij af voor welke vrijheid de Nederlandse militairen vechten in Afghanistan. Niet voor wat de taliban onder vrijheid verstaat, namelijk de dictatuur van de islamitische staat die onverbrekelijk verbonden is met de enige ware kerk, zijnde de islam. Als ik militair in Afghanistan was, zou ik mij willen inzetten voor dezelfde vrijheid als die ik zelf geniet. Dus dat ik mag zeggen wat ik wil, zij het zonder te beledigen en/of te belasteren, maar dat smaad met de vorm en niet met de inhoud te maken heeft. Die driehonderd demonstrerende Afghaanse parlementariërs hebben een andere opvatting over vrijheid. Ik weet niet waar voor hen de vrijheid begint, maar ik weet wel waar die vrijheid ophoudt: bij de koran. Zij halen vorm en inhoud door elkaar en ze schromen niet de straat op te gaan om te demonstreren tegen de regering van het land dat meehelpt hun door religieuze fanatici bedreigde vrijheid te beschermen.
Als je heel ver door redeneert, kan je onze aanwezigheid in Afghanistan natuurlijk altijd kloppend maken. Dan zeg je dat onze jongens vechten voor de vrijheid van die driehonderd parlementariërs om van ons te eisen dat wij onze vrijheid inperken. Lekker abstract, echt een thema waar we een interessant academisch debat over kunnen voeren. Maar ik zeg: "Zo lust ik er nog wel één."
Ondertussen vraag ik me af waar Jan Marijnissen en Femke Halsema in vredesnaam uithangen. Waar blijft het interpellatiedebat met het kabinet over onmiddellijke terugtrekking van de Nederlandse militiaren in Afghanistan naar aanleiding van de onthullende demonstratie van die driehonderd Afghaanse parlementariërs? Of zijn we met z'n allen inmiddels murw gemaakt door het geglibber van Jan Peter de Vierde?
Je zult maar in Tarin Kowt naar de beelden van die demonstratie in Kaboel kijken. Back to de Middeleeuwen. En na de uitzending moet je op patrouille buiten de poort, met de kans door een zelfmoordterrorist te worden opgewacht. Als het aan die Afghaanse parlementariërs ligt, ga je te paard, met een zwaard dat vrolijk bungelt langs je maliënkolder.
Wat een wereld.